Daar was ie dan, inmiddels alweer een aantal weken geleden, de afsluiting van vliegseizoen 2024. En wat voor 1. Terwijl de vrachtauto’s luid toeterend langsreden over de weg (het jaarlijkse spektakel en een prachtig initiatief voor de beperkte medemens ) was ik zelf nog druk in het hok bezig met de voorbereiding voor de komende 2 vluchten (natour en jong). Zoals wekelijks gebeurt belt ome ‘Grote Gerrit’ me meestal van te voren op en spreken we de verwachte aankomsttijden door. Punt van aandacht was de 1e melding via Compuclub die er al een hele tijd alleen op stond en ook bleef staan. Omdat er geen duiven bij gemeld werden gingen we in dit geval maar uit van een loze melding, zal wel foutief ingevoerd zijn. Na ons telefoongesprek liep ik nog even door de gang die ik voor de vlieghokken heb om nog de laatste dingen gereed te maken (wat voer in de bakken, duiven die nog thuis zaten achter in de ren doen (ze zaten toch allemaal op redelijk grote jongen en door ze in de ren te doen liepen de thuisblijvers me ook niet voor de voeten). Dat gedaan hebbende hoorde ik nog steeds de stoet vrachtwagens luid toeterend hun weg vervolgen, er leek wel geen einde aan de komen. Af en toe bukte ik me om onder de valklep door naar buiten te kunnen kijken. Met de gedachte dat dit over een minuut of 5 wel afgelopen zou zijn ging ik richting uitgang van het hok. Met dat ik dat wou doen zag ik 2 duivenpootjes door de poortjes met dranger heen. Meestal hoorde ik dan wel de piep van het constateersysteem maar dit keer dus niet omdat er meer dan voldoende geluid van buitenaf kwam. Toch liep ik niet gelijk naar het systeem toe want dan moest ik voor de poortjes langs waar de duif zat en wie weet zou dat een schrikreactie kunnen geven waardoor de duif weer weg zou vliegen, mede door de geluiden van buitenaf. Maar het ging goed. De duif liep naar binnen in het inmiddels lege hok (natuurlijk wel met de jongen in de vakken) en begon wat te pikken in de voerbak en nam een slokje drinken. Voor de rest bekommerde ze, want het was me inmiddels bekend dat dit een duivin was de ‘Ten’ afgeleid van haar eindnummer de ‘010’, zich niet om haar jong in de nestschaal. Het systeem gaf aan 13.58 uur en een beetje wat de 2e melding in de hele afdeling opleverde en dit bleef zo. Uiteindelijk pakt ze in de vereniging, kring, vlieggebied NW en in Noord een 1e stek en in de afdeling een 2e met een aanzienlijke voorsprong op de rest. Dat het de Ten was was niet helemaal verwonderlijk namelijk haar broer Al (23-972) vloog dit jaar ook al Teletekst (3e) op Issoudun (zie voorgaande nieuwsbericht) en de jonge duif de 24-140 (halfzus) vloog een 1e. Allemaal hebben ze dezelfde vader namelijk Bas (19-682) die zelf ook al wel wist wat 1e prijzen vliegen was. Bas zit alweer een aantal jaren op het kweekhok wanneer hij zo doorgaat wordt hij de nieuwe stamdoffer in lijn van zijn voorouders de Derkman en Ouwe Derk. We kunnen dus stellen : zo vader zo zoon en zeker ook dochter.
Een prachtige afsluiting op deze natourvlucht vanaf Laon.
Reactie plaatsen
Reacties